Utrudnianie czynności służbowych to wykroczenie uregulowane w art. 65a Kodeksu wykroczeń. Zgodnie z tym przepisem, odpowiedzialności podlega osoba, która nie stosując się do poleceń określonego zachowania się, wydanych przez funkcjonariusza uprawnionego organu, w sposób umyślny uniemożliwia lub istotnie utrudnia wykonanie czynności służbowej.
Czynność służbowa, o której mowa w przepisie, musi być wykonywana zgodnie z prawem i w ramach kompetencji funkcjonariusza. Przepis dotyczy nie tylko Policji, ale również Żandarmerii Wojskowej, Straży Granicznej oraz innych organów ochrony bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Przykładowo, mogą to być również funkcjonariusze Straży Miejskiej, Państwowej Straży Pożarnej, czy Służby Ochrony Kolei, jeżeli wykonują czynności zgodnie z przyznanymi im uprawnieniami.
Wymogiem odpowiedzialności za wykroczenie z art. 65a jest działanie umyślne, a więc sprawca musi chcieć utrudnić lub uniemożliwić czynność służbową, albo co najmniej godzić się na to. Kluczowe znaczenie ma przy tym fakt, że odmowa podporządkowania się poleceniu musi skutkować realnym utrudnieniem lub uniemożliwieniem wykonania zadania służbowego. Nie każde niewykonanie polecenia funkcjonariusza wypełnia znamiona tego wykroczenia – wymagane jest, aby zachowanie sprawcy miało istotny wpływ na przebieg czynności.
W praktyce do wykroczenia tego może dojść np. w sytuacji, gdy osoba odmawia opuszczenia miejsca zdarzenia pomimo wyraźnego polecenia policjanta, przez co uniemożliwia zabezpieczenie miejsca przestępstwa lub prowadzenie czynności dochodzeniowo-śledczych. Innym przykładem może być uporczywe przeszkadzanie funkcjonariuszowi w legitymowaniu innej osoby, przeszukaniu bagażu, wejściu pomimo zakazu na zabezpieczony teren.
Wykroczenie z art. 65a k.w. jest ścigane z urzędu, a jego sprawcą może być każda osoba fizyczna, która ukończyła 17 lat i działała z zamiarem umyślnym. W przypadku stwierdzenia takiego czynu, funkcjonariusze mogą nałożyć grzywnę w drodze mandatu karnego, ale sprawa może również trafić do sądu, który może orzec areszt albo ograniczenie wolności.
Warto pamiętać, że niepodporządkowanie się legalnym poleceniom funkcjonariusza stanowi realne naruszenie porządku prawnego, zwłaszcza w sytuacjach, w których szybkie i sprawne wykonanie czynności ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa publicznego. Przepis ten ma więc na celu ochronę efektywności i skuteczności działań służb porządkowych oraz zabezpieczenie interesu publicznego przed zakłóceniami ze strony osób prywatnych.
Wykroczenie
Niewykonanie poleceń funkcjonariusza na służbie.
Kwalifikacja prawna
Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń
Art. 65a. Kto, nie stosując się do poleceń określonego zachowania się wydawanych na podstawie prawa przez funkcjonariusza Policji, Żandarmerii Wojskowej, Straży Granicznej lub innego organu ochrony bezpieczeństwa lub porządku publicznego, umyślnie uniemożliwia lub istotnie utrudnia wykonanie czynności służbowej, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
Wysokość mandatu
Za wykroczenie określone w art. 65a Kodeksu wykroczeń, polegające na umyślnym uniemożliwieniu lub istotnym utrudnieniu wykonania czynności służbowej przez funkcjonariusza uprawnionego organu, ustawodawca przewidział trzy możliwe kary: areszt, ograniczenie wolności albo grzywnę. Kara aresztu może zostać orzeczona na okres od 5 do 30 dni i wiąże się z osadzeniem sprawcy w zakładzie karnym. Ograniczenie wolności trwa od miesiąca do roku i polega zazwyczaj na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne lub innym ograniczeniu swobody, takim jak zakaz opuszczania miejsca pobytu bez zgody sądu. Grzywna może być nałożona zarówno przez sąd, jak i w postępowaniu mandatowym przez funkcjonariusza. W postępowaniu sądowym jej wysokość wynosi od 20 do 5000 zł, natomiast mandat karny może sięgnąć 500 zł. Ostateczna decyzja co do rodzaju i wysokości kary należy do organu orzekającego, który bierze pod uwagę m.in. okoliczności czynu, stopień zawinienia sprawcy oraz jego dotychczasową karalność. Kara ma charakter represyjny, ale również prewencyjny – jej celem jest nie tylko ukaranie konkretnej osoby, lecz także zapobieżenie podobnym zachowaniom w przyszłości.
Pozostaw komentarz