Zagadnienia związane ze spożywaniem alkoholu regulowane są przez Ustawę z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Wskazuje ona, m.in. kierunki przeciwdziałania alkoholizmowi, postępowania z osobami pod wpływem alkoholu, sprzedaży i spożycia alkoholu. Definiuje również czyny niedozwolone, za nieprzestrzeganie których można ponieść często surowe konsekwencje.
Spożywanie alkoholu w miejscu publicznym jest jednym z wykroczeń, którego konsekwencje w przyszłości mogą mieć zgubny wpływ na osoby to wykroczenie popełniające.
Co uznawane jest za napój alkoholowy definiuje ww. Ustawa.
Art. 46. Ust. 1. Napojem alkoholowym w rozumieniu niniejszej ustawy jest produkt przeznaczony do spożycia zawierający alkohol etylowy pochodzenia rolniczego w stężeniu przekraczającym 0,5% objętościowych alkoholu.
Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
Napojem alkoholowym jest więc piwo, wino wódka i produkty pokrewne, z wyjątkiem tych produktów, które w trakcie procesu produkcyjnego zostały alkoholu pozbawione. Konsekwencjom prawnym podlega spożycie alkoholu, a nie produktu bezalkoholowego o nazwie piwo. To, czy spożywany produkt podlega sankcjom prawnym musi być stwierdzone na miejscu.
Odrębną kwestią jest precyzyjne zdefiniowanie miejsca, w którym spożywanie alkoholu jest zabronione. Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi wskazuje te miejsca w Art. 14. Są to tereny placówek edukacyjnych, zakładów pracy, miejsca masowych zgromadzeń, etc. oraz miejsca publiczne. Definicję miejsca publicznego podał w swoim orzeczeniu Trybunał Konstytucyjny.
Działanie „w miejscu publicznym” musi być podjęte w przestrzeni dostępnej dla ogółu, do której nieograniczony dostęp ma bliżej nieokreślona liczba ludzi. Przykładowo, miejscem publicznym są: ulica, plac, park, sklep czy obiekt użyteczności publicznej (dworzec, urząd). Wskazuje się ponadto w literaturze, że miejscem publicznym jest również takie, do którego można wejść za okazaniem biletu czy karty wstępu − np. teatr, kino, stadion sportowy. Trybunał Konstytucyjny wskazał też, w przywołanym już wyroku o sygn. SK 70/13, że miejsce publiczne to „miejsce dostępne dla nieograniczonego kręgu podmiotów, chociażby w chwili zachowania sprawcy nikt poza nim samym tam się nie znajdował”.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 września 2015 r. (sygn. K 28/13)
W przypadku stwierdzenia spożywania alkoholu w miejscu zabronionym sprawca musi pogodzić się z karą w postaci mandatu w wysokości 100 zł. Natomiast osoba, która usiłowała spożyć alkohol zapłaci połowę tej kwoty. Usiłowaniem spożycia będzie tu stwierdzona próba wypicia alkoholu – podniesiona w kierunku ust butelka, czy puszka. Jednocześnie, przepadkowi podlegają trunki służące popełnieniu wykroczenia, nawet w przypadku kiedy nie stanowią własności osoby dopuszczającej się wykroczenia (Art. 431. Ust. 3).
Wykroczenie
Spożywanie napojów alkoholowych w miejscach objętych zakazem spożywania napojów alkoholowych (Art. 431. Ust. 1).
lub
Usiłowanie spożycia napojów alkoholowych w miejscach objętych zakazem spożywania napojów alkoholowych (Art. 431. Ust. 2).
Naruszone przepisy
Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
Art. 14. Ust. 1. Zabrania się sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych:
1) na terenie szkół oraz innych zakładów i placówek oświatowo-wychowawczych, opiekuńczych i domów studenckich;
2) na terenie zakładów pracy oraz miejsc zbiorowego żywienia pracowników;
3) w miejscach i czasie masowych zgromadzeń;
4) w środkach i obiektach transportu publicznego, z wyjątkiem: a) wagonów restauracyjnych i bufetów w pociągach komunikacji krajowej, w których dopuszcza się sprzedaż, podawanie i spożywanie napojów alkoholowych o zawartości do 4,5% alkoholu oraz piwa, b) pociągów komunikacji międzynarodowej, w których dopuszcza się sprzedaż, podawanie i spożywanie: napojów alkoholowych o zawartości do 4,5% alkoholu oraz piwa w wagonach restauracyjnych i bufetach oraz w wagonach sypialnych i z miejscami do leżenia, napojów alkoholowych o zawartości powyżej 4,5% alkoholu przy stolikach w wagonach restauracyjnych, w tym napojów o zawartości powyżej 18% alkoholu tylko do posiłków, c) międzynarodowych portów lotniczych i samolotów komunikacji międzynarodowej, d) statków i portów morskich;
5) (uchylony)
6) w obiektach zajmowanych przez organy wojskowe i spraw wewnętrznych, jak również w rejonie obiektów koszarowych i zakwaterowania przejściowego jednostek wojskowych.
Ust. 1a. (uchylony)
Ust. 2. (uchylony)
Ust. 2a. Zabrania się spożywania napojów alkoholowych w miejscu publicznym, z wyjątkiem miejsc przeznaczonych do ich spożycia na miejscu, w punktach sprzedaży tych napojów.
Ust. 2b. Rada gminy może wprowadzić, w drodze uchwały, w określonym miejscu publicznym na terenie gminy odstępstwo od zakazu spożywania napojów alkoholowych, jeżeli uzna, że nie będzie to miało negatywnego wpływu na odpowiednie kształtowanie polityki społecznej w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi, o której mowa w Art. 2. Ust. 1, i nie będzie zakłócało bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Ust. 3. Zabrania się sprzedaży, podawania i spożywania napojów zawierających więcej niż 18% alkoholu w ośrodkach szkoleniowych.
Ust. 4. Zabrania się sprzedaży i podawania napojów zawierających więcej niż 18% alkoholu w domach wypoczynkowych.
Ust. 5. Sprzedaż, podawanie i spożywanie napojów zawierających więcej niż 4,5% alkoholu może się odbywać na imprezach na otwartym powietrzu oraz na stadionach i innych obiektach sportowych tylko za zezwoleniem i tylko w miejscach do tego wyznaczonych.
Ust. 6. W innych niewymienionych miejscach, obiektach lub na określonych obszarach gminy, ze względu na ich charakter, rada gminy może wprowadzić czasowy lub stały zakaz sprzedaży, podawania, spożywania oraz wnoszenia napojów alkoholowych.
Kwalifikacja prawna
Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
Art. 431. Ust. 1. Kto spożywa napoje alkoholowe wbrew zakazom określonym w Art. 14 Ust. 1 i 2a–6 albo nabywa lub spożywa napoje alkoholowe w miejscach nielegalnej sprzedaży, albo spożywa napoje alkoholowe przyniesione przez siebie lub inną osobę w miejscach wyznaczonych do ich sprzedaży lub podawania, podlega karze grzywny.
Ust. 2. Usiłowanie wykroczenia określonego w Ust. 1 jest karalne.
Ust. 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w Ust. 1 można orzec przepadek napojów alkoholowych, chociażby nie były własnością sprawcy, jeżeli ich właściciel lub inna osoba uprawniona, nie zachowując ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, przewidywała albo mogła przewidzieć, że mogą one służyć lub być przeznaczone do popełnienia wykroczenia.
Wysokość mandatu
Sprawca wykroczenia podlega karze grzywny w postaci mandatu karnego w wysokości 100 zł ( Art. 431. Ust. 1 – spożywanie alkoholu)
lub
Sprawca wykroczenia podlega karze grzywny w postaci mandatu karnego w wysokości 50 zł ( Art. 431. Ust. 2 – usiłowanie spożycia alkoholu)
Uprawnienia mandatowe
Zobacz także
Palenie papierosów na przystanku komunikacji miejskiej
Rozlepianie plakatów
Żebranie
Kto powinien uprzątnąć śnieg z chodnika?
Samowolne umieszczanie znaków
Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeżeli interesują Ciebie zagadnienia związane z ruchem drogowym lub kwestiami prawnymi kodeksu wykroczeń i chcesz być na bieżąco, możesz zasubskrybować powiadomienia o nowych artykułach; komentuj, zadawaj pytania dotyczące interesujących Cię zagadnień. Zapraszamy do naszego serwisu ponownie!
Treści z serwisu mandatownik.pl mają na celu polepszenie znajomości przepisów ruchu drogowego i kodeksu wykroczeń. Informacje tutaj zawarte nie są ostateczną wykładnią i mają jedynie charakter informacyjno-edukacyjny. Autor treści nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w serwisie mandatownik.pl.
Pozostaw komentarz